Chin Chin, wij gaan trouwen!

Pasgeleden had ik een brainstormsessie met het bruidspaar, Peter en Sandra. Anderhalf jaar geleden had hij haar ten huwelijk gevraagd en verder waren ze nog niet gekomen. Om toch eindelijk stappen te gaan maken wilde ze graag sparren met een professionele weddingplanner.

Peter had Sandra ten huwelijk gevraagd in Italië en in de daaropvolgende maanden waren hun ideeën van het ene naar het andere uiterste gegaan. In hun ogen was alles mogelijk en juist hierdoor konden ze geen keuze maken. Ze kwamen er niet uit of ze nu op maandag ochtend naar het gemeentehuis wilde gaan voor een korte ‘Ja, ik wil-sessie’ of dat ze de hele familie wilde uitnodigen in Italië voor een Italiaanse bruiloft met arrosticini [schapenvleesspiezen]. Ze hadden hier goede herinneringen aan door hun vakantie in Italië.

Waarom willen jullie trouwen?

Buiten dat het budget van beide opties nogal verschilde, viel het mij op dat ze zo gefocust waren op ‘waar’ ze konden trouwen, dat ze niet meer stil hadden gestaan bij ‘waarom’ ze wilde trouwen. Het eerste antwoord was een snelle ‘omdat we van elkaar houden’. Nu is dat een heel goed uitgangspunt, alleen kun je ook prima van elkaar houden zonder te trouwen. Dit was dus niet de reden dat hij haar had gevraagd. Het werd even stil aan tafel toen ik dit aangaf en ik zag bij Sandra langzaam tranen in haar ogen verschijnen.

Ze antwoord: ‘omdat ik mijn liefde voor Peter wil vieren en delen met iedereen die me écht dierbaar is. En ik wil heel graag dezelfde naam als onze kinderen. Ik ben eigenlijk niet zo van in de belangstelling staan en wil ook geen groot feest met DJ ofzo, dus vandaar mijn idee om op maandagmorgen in het stadhuis te trouwen. Alleen merk ik de laatste maanden dat ik het toch wel heel leuk vind om samen met mijn vriendinnen en zus te genieten van de voorpret. Ik krijg het er alleen benauwd van als ik denk aan alles wat er moet gebeuren en ik ook nog gewoon de kids en mijn werk heb.’

Dat gaan we regelen

Peter keek haar aan, gaf een zoen op haar hand en zei: ‘dat gaan we regelen’. Dat kleine gebaar sprak boekdelen, hier zat een trotse man die niet kon wachten om te trouwen. Er werd even diep ademgehaald en we bekeken alle opties nu vanuit een andere invalshoek. Nu Peter en Sandra van alle ‘waar en hoe kunnen we het regelen’ terug waren beland in het ‘waarom’, werd het ineens een stuk makkelijker om beslissingen te nemen.

Wat ik als weddingplanner nog meer voor hen heb geregeld lees je onderstaand! Willen jullie ook brainstormen over de mogelijkheden van jullie bruiloft? Ik vind het leuk jullie te ontmoeten.

Italiaanse bruiloft

Een terugkerend thema tijdens de brainstormsessie was de arrosticini. Peter is een echte BBQ-fanaat en wilde hoe dan ook een flinke Italiaanse BBQ. Naast echte Italiaanse arrosticini wilde hij zelf al het andere vlees marineren en ook zelf de wijn uitkiezen en meenemen. Sandra moest lachen ‘ik weet niet of we een feestlocatie hier in de buurt gaan vinden waar we dit zelf mogen doen! Dan moeten we denk ik kijken naar een boerenschuur ofzo, maar is dat ook leuk voor de kinderen?’ Sandra geeft aan dat ze niet een te grote bruiloft wilt en vooral wil genieten van het samenzijn met vrienden en familie. En eigenlijk al stress krijgt van alleen het idee al van wat er allemaal geregeld moet worden voor een grote bruiloft.

Het is bijzonder om te zien hoe mensen soms in kringetjes denken, eigenlijk omdat ze gewoon te dicht op de situatie zitten. Peter en Sandra wonen namelijk in een fantastisch vrijstaand huis met een grote achtertuin en ze hebben een heerlijke buitenkeuken met hele goede BBQ. Het was voor mij een inkopper toen ik hen vroeg waarom ze het dan niet in hun eigen achtertuin organiseerde. Ze keken me verbaast aan: ‘Mag dat?’
Ja dat mag en kan, ze wilde ongeveer 50 gasten uitnodigen en hun kinderen zouden het heerlijk vinden om in hun eigen bed te slapen, dus waarom niet. Note april 2020: Inmiddels is door het Coronavirus het max. aantal naar 30 personen gezet. Toch zijn er nog steeds mogelijkheden om te trouwen in b.v. je eigen tuin, zoals je kunt lezen in mijn blog: Stop The Wedding.

Ik kon voor hen deze buitenbruiloft, met mijn weddingteam, alles regelen. Ik zag een twinkeling verschijnen in hun ogen en ineens kwamen er allerlei ideeën los. Ze wilde een Italiaanse bruiloft in hun eigen achtertuin! Ze zouden arrosticini bestellen en de bruidegom kon dan zelf BBQ-en en ze zouden wijnen gaan proeven bij een vriend en dan konden ze samen de juiste wijn uitzoeken voor bij de arrosticini.

Sandra vroeg of ze ook officieel mochten trouwen in hun eigen tuin en of ik dit voor hen wilde regelen als weddingplanner en dan op de dag zelf aanwezig wilde zijn als ceremoniemeester. Natuurlijk kon ik dat! Al snel hadden we een lijst met verschillende actiepunten en zat er tegenover mij een blij bruidspaar dat vol enthousiasme weer konden fantaseren over hun bruiloft.

Er werd direct een datum geprikt en ineens verzuchtte Sandra: ‘nu kan mijn zus toch de bruidstaart maken, dat wilde ze zo graag, maar ik zag het niet zitten om haar dan met die taart te laten zeulen. Nu kan het gewoon hier!’ We maakte een vervolgafspraak en spraken af dat ik hen die week alvast een conceptplanning zou toesturen met de actielijst. Met een big smile pakte Peter de fles Italiaanse wijn en vulde ons glas. ‘Chin Chin, zoals de Italianen zeggen, wij gaan trouwen!’

Nieuwsgierig naar wat een brainstormsessie voor leuke ideeën oplevert voor jullie bruiloft?
Neem contact op met Anne-Marry en ontdek alle mogelijkheden.

Lees ook mijn andere blog over trouwen in deze periode: ‘Corona! Stop The Wedding?’